برهنه سر تا پا

شعري از خوان رامون خيمه نز( اسپانيايي )

 

 

                                                        برهنه سر تا پا

 

آمد

 پاك و زلال

جامه اي از معصوميت بر تن

و من دل باختم به او چون كودكي.

 

آنگاه لباس هايي بر تن كرد

رنگارنگ و گوناگون

و من نفرت از او را تجربه كردم

بي آن كه خود بدانم.

 

زيور به خود آويخت

چون ملكه ها

پر غرور و نخوت

خشمي تلخ و پنهان از او در دلم شعله زد.

 

…و يكباره  جامه از تن در آورد

ومن به رويش لبخند زدم.

 

 

تنها نيمتنه  كهنه معصوميت را بر تن نگاه داشت

باورش كردم

و به رويش لبخند زدم.

 

نيمتنه را نيز از تن كند

و در برابرم ايستاد برهنه سرتاپا…

 

آه اي شعر اي  شور زندگي ام

برهنه مي خواهمت،اي هميشه با من.